Perdeyi arala
Sokakta kar var.
Yağıyor sessizce,
Her şeyin üstünde
Kar kar kar…
Karlar yağıyor üstüme üstüme
Beyaz bir inci gibi
Gitti aklım başımdan
Sarhoşum ben şimdi
Kar yağıyor…
Çılgınca yağıyor her yerlere kar
Şimdi üstünde yürümek kadar
Etmedi hiçbir şey beni böyle
Çocuk kalbim mutlu
Bunda ne var?

Amasya’da yaşadığım yıllarda, sürekli geçtiğimden artık kalbimi aynı ritmle sarsmayan caddelerine kar yağdığında, heyecanlanır, hemen kendimi yollara atar, o şehre ilk ayağımı bastığımda aklımı başımdan alan heyecanı yeniden tazeler, şöyle iyice bir silkelenir, kendime gelirdim. İşte o yıllarda, kar henüz yeni düşmeye başlamış, irili ufaklı penceremin önünde atıştırırken, başımı cama dayayıp hemen oracıkta bu dizeler de dudaklarımdan döküldüğü yerde, güzel bir beste olmuştu. Besteyi mırıldandıkça, ben de de kendimi o şehre düşmüş bir kar tanesi gibi görürdüm. Kar tanesi gibi hemen erimeyecektim, ama bir kere söz vermiştim: caddeleri ilk
ağırlığımı hissettiğinde, bu şehre adımı yazmadan gitmeyeceğime… Tabii ki ne kadar yağdım, ne kadar tuttum, onu da Amasyalılar takdir etsin. Ve bu yazı da o günlere, yağışlarıma ve benim gibi düşünen her bir kar tanesine gelsin…

Oldum olası sevmişimdir karı. Doğanın en büyük mucizelerinden biridir bana göre. Ya da aslında dünyanın cennetin başka bir parçası olduğunu biz unutkan, memnuniyetsiz insanlara kanıtlamak için Yüce Tengri’nin bir lütfu… Hem ne güzel şeydir o öyle. Bir yağdı mı gözlerinizi kaptırır, aklınızı başından alır, kafanızdaki her şeyi siler süpürür… İşte o yüzden, karı ne izlemekten ne de onunla oynamaktan yorulur insan. Sanki yaşadığımızı hatırlatmak için vardır hayatımızda. Tabi ki hayatı zorlaştırdığı da oluyor ama belki de bunu iş hayatımız yaratıyor. İş meşakkati ve şartların üstesinden gelme çabası varken insan kendini doğaya veremiyor. O yüzden karlar çocuklarındır. Çünkü karın tipiye dönmesiyle kapanan yollar yüzünden okulların kapanması, günümüz çocuklarının en büyük sürpriz bayram sevincidir. Kar tatili diye bir şey vardır ve çocukların bunu kullanması sonuna kadar haklarıdır. Her yıl bir kaç gün, hatta bazı bölgelerimizde bir haftayı dahi bulsa, karın düştüğü her yerde dört duvar arasında, camın önünde geçecek keyifli saatler, hiç bir ana değişilemez. İçini ürperten o soğuk dahi ayrı bir keyiftir, eğer sıcak bir sobanın karşısında kestane pişiriyor, kahve-çay içiyorsan…

Peki nasıl oluşur bu kar tanesi ve neden mikroskopla büyütülmüşlerinin her birine baktığınızda her birinin şaşılacak derecede bir sanat eseri olduğuna tanık oluruz? Bulutlardaki su buharı çok soğuk hava ile karşılaşınca oldukça ince buz parçalarına dönüşürler. Bu buz kristalleri altıgen prizma görüntüsü alır. Bu kristaller henüz havadayken daha soğuk su damlacıklarını kendilerine çektiklerinde, bu sefer kristaller dallanıp budaklanır ve her biri ayrı bir sanat abidesine dönüşür ve en heyecan verici tarafı, tıpkı insanlar gibi hiç bir kar tanesinin, bir diğerine benzememesidir. O dallı budaklı, birbirine benzemeyen zerreciklerden kaç tanesi tepenize düşmüşse, size şans, bereket, umut, mutluluk, neşe getirir. Ben bunları öğrendiğimde, uzun saatler kar tanesinin şeklini çözmeye çalışır, o şekillerin her birini çizmeyi isterdim ama, tabii ki de böyle bir şey mümkün değil. Yine de kar tanelerini incelemiş, ondan kendince üretimler yapıp, mutluluğunu hayatının içindeki objelerin üstüne yansıtarak kar tanesini her mevsim anıp yaşatanlar var. Tabii ki bunlar ağırlıklı olan kadınlar. Kadın dedin mi biraz düşüneceksin, yaradan onu kolay bulunur bir malzemeden yapmamış. Özellikle edebiyattan ve el sanatlarına neyi nasıl üreteceğini çok iyi bilen kadınlar, tepelerine düşen kar taneciklerinin kristallerini çok iyi gözlemlemiş olacaklar ki, dalından budağına, kendilerince yorumladıkları sanatlarıyla üretmedik bir şey bırakmamışlar. Kar tanesinden metalden kolyelere, küpe vb takılara, ev tekstilinde kullanılabilecek örtü ve her türlü süslemelere kadar nakşedilen envaiçeşit kar tanesi motif, oya, baskı ve niceleri, baktıkça insana gıpta ettiriyor. Öyleyse, kadınlarımızı lütfen boş bırakmayalım. Onların herbiri kar tanesi gibi farklı, özgün ve yaratıcıdır, ne zaman ki on üretmeyi unutturursunuz, işte o zaman asıl sorunlar başlar. Öyleyse kapatmayın tepelerine perdeyi, aralayın açın ve gerisini onlara bırakın…

Silvan Güneş
Biyografi Yazarı