SAMAN ALEVİ
Ve madem, saman alevi gibi yanmayacaktık,
savrulmayacaktık oraya buraya…
Meyvesiz bir ağaç gibi yeşermeyecek,
gölgemizde teselli bularak batmayacaktık;
bin hüzünle dağların ardına…
Böyle böyle dökmeyecektik,
gözümüzden dökülen damla gibi
izlemeyecektik kuruyup yiten yapraklarımızı…
Öyleyse bu ormansız dünyanın taşlaşmış kalbinde,
kurdun-kuşun, börtü-böceğin yuvasından olduğu yerde,
tüm damak tatlarımızı ve güzel duygularımızı besleyen kaynağı,                            göğsümüzden kilometrelerce uzakta
kaderimize hükmeden ellerden kurtarıp nasıl sevecektik birbirimizi?
Kaderin dahi kaderine ağladığı bu iki yüzlü düzende,
kim saygı duyardı;
gelmişimize,
geçmişimize,
aldığımız nefese?

                                                                              Silvan Güneş
27.09.2016